|
Taimtim Na Pagsamba MARAMING mga indio ang dumadayo sa Manila mula sa mga karatig na baranggay upang magkumpisal, magsimba at mag-comunion, na mahilig nilang gawing madalas. Malamang mas marami pa ang dumayo kung hindi sinasarahan ang mga pinto ng lungsod (Intramuros) tuwing gabi. Masipag maghikayat sa mga tao na maging catholico ang mga kasapi ng samahang matimtiman (confraternity). Nagbibigay sila ng pagkain sa mga dukha tuwing Pasko. Pati ang mga bilanggo ay pinakakain. Pagkatapos, hinuhugasan nila at hinahalikan ang mga paa ng mga tao na madalas napapaluhod sa tibok ng damdamin at nagdarasal bilang pasalamat. Naglilinis din sila sa hospital tuwing mahal na Araw (Lent) kaya nahikayat nila ang mga indio na dati-rati ay ilag sa ospital, sa bahay na lamang kapag maysakit. Mahilig silang magdasal at magpalipas ng pagkain (ayuno, fast). Mayroon pa sa kanila na walang kinakain buong linggo maliban sa tinapay at tubig. Madalas silang magpanata |
PAGHANAP SA MGA UNANG PILIPINO: Chronicles Relacion de las Islas Filipinas
Kasaysayan Ng Mga Pulo Ng Pilipinas
|
|
|
(retreat) sa convento at sumali sa lubusang kumpisalan (general confession). Isang binyagang babae ang nabihag ng mga Muslim. Kinaladkad siya sa iba’t ibang bayan sa Mindanao at Burnei (Brunei) subalit hindi siya nakalimot kailan man sa pagiging catholico. May isa pang indio na nagkumpisal subalit inilihim niya ang ibang kasalanan. Nanaginip siya isang gabi, pinakitaan ng isang napakagandang bata na nag-alok sa kanya ng comunion. Tumanggi daw siya dahil marami siyang kasalanan. Sinagot siya ng bata, ‘Totoong hindi ka karapat-dapat na mag-comunion dahil itinago mo ang iba mong kasalanan.’ Paggising ng indio, isiniwalat niya ang panaginip niya sa frayle at nagkumpisal siya uli. Isang indio ang nahilig sa pagdasal at pag- |
penitencia, hinagupit ang sarili gabi-gabi. Ginawa niya ito kahit kasama siya ng mga sundalo sa pagtanod paligid sa baranggay (ronda, nightwatch) sa gabi. Minsan, namataan ang pagtalilis niya ng Espanyol na pinuno ng ronda. Naghinala ito at sinundan siya hanggang sa libingan (cementerio) ng simbahan, kung saan siya nagdasal at nagpahirap sa sarili. Nang matapos siya, nilapitan siya ng pinuno at nagulat ito nang makitang indio pala siya. Nausisa, sinabi ng indio na siya ay taga-karatig ng Manila at madalas siyang magpanata sa convento ng mga Jesuit. Humanga ang Espanyol, binigyan siya ng salapi at pinauwi. ‘Tanggapin mo ito, at huwag kang gagaya sa mga kagagawan ng mga sundalo,’ ang habilin ng Espanyol sa indio. |
|
|
Ang pinagkunan: Relacion de las Islas Filipinas, ni
Pedro Chirino, SJ, inilathala sa Roma, 1604, at bahagi ng
Nakaraang kabanata Balik sa itaas Lista ng mga kabanata Tahanan ng mga Kasaysayan Sunod na kabanata |
||